สาวน้อย
คนนี้ฟ้ามืดสนิท และฉันก็คิดถึงเธอ.....สาวน้อย การเดินทางของเธอเป็นอย่างไรบ้าง อ้างว้าง-----เหน็บหนาว---- หรือได้พบในสิ่งที่ปรารถนา เราจากกันเนิ่นนาน...... แต่เรื่องราวที่ทุกข์ทรมานของเธอ...... ยังคงฝังใจ หญิงสาว..... เธอถูกข่มแหงโดยคนแปลกหน้า แต่เมื่อรอดชีวิตกลับมา..... เธอกลับถูกสายตาของคนรอบข้างเชือดเฉือน “นั่นไง ผู้หญิงที่ถูกข่มขืน มันกักตัวเธอไว้ตั้ง 3 คืน ไอ้พวกหื่นมีกันตั้ง 5 คน” “………………” “………………” “………………” “ฉันรอดชีวิตกลับมาทำไม” หยาดน้ำใสบนแก้มช้ำตั้งคำถาม ความสงสารในถ้อยคำคล้ายประจาน ช่างเจ็บปวด....ทรมาน...ยิ่งกว่าคืนโหดร้าย เธอบอกว่า.... “ฉันไม่มีที่จะอยู่..... ไม่ว่าในหมู่บ้าน หรือมหาวิทยาลัย ใบหน้าของฉัน ร่างกายของฉัน บ่งบอกแจ่มชัดว่าฉันคือใคร อ๋อ ! ผู้หญิงที่ถูกทำร้าย !” แต่ไม่มีใครเฉลียวใจ---- ว่าพวกเขาก็ทำร้ายฉันเหมือนกัน ฉันรักโลกใบนี้ รักบทกวีและดอกไม้ แต่ฉันไม่อาจมีชีวิตอยู่ได้--- ในร่างเดิม” คืนที่ฟ้าเติมดาวจนพราวพร่าง เธอจึงตัดสินใจเดินทาง--- ไปแสวงหาร่างใหม่ในหมู่ดาว ฉันยังคงคิดถึงเธอ.....สาวน้อย พรุ่งนี้ยามอรุณรุ่ง..... ฉันจะส่งสายน้ำที่เปี่ยมบุญ ผ่านสะพานสายรุ้ง ข