คืนสุ่ดุลย์บนทางด่วน

ในปี 1994 มีแผ่นดินไหวขนานใหญ่ในเขตพื้นที่ลอสแอลเจลิส
ทำให้ถนนหนทางและสะพานลอยที่ใช้กับทางด่วนเสียหาย
มีผลกระทบต่อการเดินทางปรกติของผู้ขับขี่หลายหมื่นคน
ผลที่ตามมาคือ ตัวอย่างของกรณีศึกษาเกี่ยวกับ
แนวทางการปฏิบัติที่ชัดเจนของบุคคลทั่วไป
ที่เกี่ยวกับการตัดสินใจของกฎการชดเชยในการเดินทางไปทำงาน

ทันทีทันใดภายหลังจากเหตุการณ์แผ่นดินไหว
มีความวิตกกังวลกันมากเกี่ยวกับผลกระทบด้านจราจร
ที่ผู้ขับขี่จะต้องกลับเข้าไปใช้เส้นทางปกติที่แออัดหรือจราจราติดขัด
หริอต้องอ้อม หรือหลีกเลี่ยงเส้นทางปกติของเมือง

เจ้าหน้าที่รัฐและสำนักข่าวต่างย้ำเตือน
ให้ผู้ขับขี่บนท้องถนนต้องยอมรับความล่าช้า
และแนะนำให้หลีกเลียงการเดินทางที่ไม่จำเป็น
วางแผนการเดินทางเสียใหม่
ก่อนหรือหลังเวลาเร่งด่วน หรือ ใช้ขนส่งมวลชนแทน

แต่การเตือนดังกล่าวกลับไม่ได้ประสิทธิผลตามที่คาดหมาย
เพราะโดยความเป็นจริง ประชาชนหลายคนเอาใจใส่
และระมัดระวังในช่วงระยะแรกเพียงไม่กี่วันหลังจากแผ่นดินไหว
แต่สำหรับผู้ที่ขับขี่ที่ใช้เส้นทางปกติเป็นประจำ
กลับพบว่า การขับขี่ไปกลับที่ทำงานบนเส้นทางจราจรเร็วกว่าปรกติมาก

แน่นอนสภาวะการณ์ดังกล่าวเป็นอยู่ได้ไม่นาน
ข่าวสารเกี่ยวกับการจราจรไม่ได้เลวร้ายอย่างที่ควรเป็น
ประชาชนต่างเลิกความไม่สะดวกสะบายที่เคยเป็นมา
และเริ่มต้นชดเชยด้วยการกลับไปใช้รถยนต์ตามเดิม
การจราจรหวนกลับไปสู่สภาวะเลวร้ายอย่างหนัก

ภายในไม่กี่สัปดาห์หลังเหตุการณ์แผ่นดินไหว
การจราจรติดขัดที่เลวร้ายก็ปรากฎให้เห็น
หลังจากหลายสัปดาห์กว่านั้น
สภาวะการณ์ก็กลับไปสู่ภาวะปรกติ
ความจริงที่ว่า การจราจรที่เลวร้ายมากกว่าการจราจรที่แออัดตามปรกติ
ทำให้ผู้ขับขี่รถยนต์จำนวนมาก
ต้องหลีกเลี่ยงฝันร้ายเกี่ยวกับการถูกกักขังอยู่ในรถยนต์ของตนเอง
ที่กลายเป็นเรือนจำบนท้องถนนลอสแอนเจลิส

ในไม่ช้าก็กลับคืนสู่สภาพสมดุลย์
มีการชดเชยโดยการเลือกเส้นทางที่ดีที่สุดของแต่ละคน
ที่ทุกคนต่างอยากให้ผู้อื่นปฏิบัติต่อตนตามที่ต้องการ