ผีดุที่สถาปัตย์ จุฬาฯ

เรื่องเล่าที่คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
สี่สิบปีก่อนหน้านั้น
ยุคสมัยที่เปิดคณะใหม่ ๆ
ไฟฟ้าที่คณะ ฯ จะดับบ่อยมาก
ห้องน้ำห้องส้วมจะอยู่ใกล้ ๆ กับตึกคณะ ฯ
นิสิตที่คณะ ฯ ต้องมีการทำภาคนิพนธ์
ให้ผ่านการพิจารณาของอาจารย์
จึงจะจบและสำเร็จการศึกษาได้ตามหลักสูตร
ทำให้มีนิสิตตามหลักสูตรต้องเรียนห้าปี
คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์มีหลักสูตรการเรียนห้าปี
แต่บางคนเรียนหกปี เจ็ดปี ถึงปีที่เก้าแล้วก็มี
เพราะเรียนตกหรือเรียนซ้ำชั้น
หรือยังไม่ผ่านภาคนิพนธ์ตามรายวิชาที่กำหนดไว้

ทำให้นิสิตส่วนมากต้องอยู่กันดึก ๆ
เพื่อทำงานที่คั่งค้างหรืองานที่มอบหมายให้แล้วเสร็จ
หรือเพื่อให้เกิดมีไอเดียบรรเจิด
ในการทำภาคนิพนธ์/แก้ไขภาคนิพนธ์
ส่วนมากมักจะนอนค้างคืนกันที่คณะของมหาวิทยาลัยเป็นประจำ
เพื่อทำงานภาคนิพนธ์จนกว่าจะเสร็จ/แก้ไขตามคำแนะนำของอาจารย์


มีวันหนึ่ง รุ่นพี่คนหนึ่งของคณะสถาปัตย์
ไฟฟ้าดับแล้วด้วยความที่ปวดท้องมากจึงเดินไปยังห้องน้ำ
ทั้ง ๆ ที่ไฟฟ้าดับ ไม่มีแสงสว่าง ด้วยความจำเป็นอย่างยิ่งยวด
เลยเข้าไปในห้องน้ำโดยไม่ได้พกเทียนหรือไฟฉายไปด้วย

เมื่อนั่งลงบนโถส้วม
ปรากฎว่านั่งลงบนขาของคนที่นั่งอยู่ในส้วม
แกร้องจ๊ากว่า "ผีหลอก" แล้ววิ่งหน้าตื่นกลับเข้าไปที่ห้องทำงาน
เพื่อน ๆ ต้องช่วยกันปลอบและพัดวีกันอย่างใหญ่ให้หายตกใจ
ตกลงว่าแตกตื่นทั้งคณะแล้วรู้กันไปทั่วภายในมหาวิทยาลัย
กลายเป็นเรื่องเล่าและตำนานสยองขวัญของมหาวิทยาลัย
ว่า ผีดุมาก ที่ห้องน้ำคณะสถาปัตย์ฯ

ทำให้ในเวลาต่อมา ภายในคณะสถาปัตย์ ฯ
การไปห้องน้ำแต่ละครั้งของนิสิตที่ต้องทำงานในกลางคืน
จะต้องมีคนไปเป็นเพื่อนประจำตลอดมา
ยิ่งเวลาไฟดับก็ไม่มีใครอยากไปห้องน้ำกันเลย


เรื่องนี้เพิ่งมาเฉลย
ในวันครบรอบสถาปนาของคณะสถาปัตย์ ฯ จุฟา ฯ
ที่ครบรอบมากว่าสี่สิบปีแล้ว
มีการจัดงานที่โรงแรมแห่งหนึ่ง
มีการเล่าเรื่องผีดุของคณะสถาปัตย์
จากรุ่นพี่คนที่นั่งบนขาของผีในห้องน้ำ

จู่ ๆ รุ่นน้องคนหนึ่ง
ได้รับสารภาพต่อหน้ารุ่นพี่ที่เจอผีว่า
กำลังนั่งอยู่พอดีจะลุกขึ้น
รู้สึกว่ามีใครเดินเข้ามาในห้องน้ำ
กลัวก็กลัว  แต่ไม่กล้าลุกขึ้น
และแล้วปรากฏว่ามีคนนั่งลงบนขาของตนเอง
แล้วมีเสียงกรีดร้องวิ่งออกจากห้องน้ำไป
ตนเองแต่งตัวเสร็จ  รีบลุกวิ่งตามออกไปภายหลัง
เห็นว่ารุ่นพี่ยิ่งวิ่งเร็วขึ้นไปอีก

เมื่อรู้ความว่า รุ่นพี่ไปแจ้งกับเพื่อน ๆ ในคณะฯ ว่า
มีผีหลอกในห้องน้ำของคณะแล้ว
ก็ไม่กล้าไปรับสารภาพกับรุ่นพี่และเพื่อน ๆ ในคณะ
เพราะถ้าสารภาพคงถูกรุ่นพี่และเพื่อน ๆ ยำแน่ เลยเฉย ๆ ไว้
รวมทั้งสะใจที่สร้างตำนานผีหลอกไว้ที่คณะได้ด้วยส่วนหนึ่ง
เมื่อได้รับสารภาพเสร็จต่อหน้ารุ่นพี่และเพื่อน ๆ แล้ว
ผลทั้งคู่และผู้ร่วมงานต่างหัวเราะกันด้วยความสนุกสนาน
และยกโทษให้ซึ่งกันและกัน
เพราะต่างคนต่างแก่ด้วยกันแล้วทั้งคู่

เก็บความจาก ต่วยตูน (จำเล่มที่ไม่ได้แล้ว)